• Een zachte bal

    7 okt 2018
  • Pfff wat was het weer vroeg. De hele week gaat de wekker en zelfs op zaterdag moet je hem zetten. Om 7:45 uur zouden we verzamelen en vertrekken, aan de gezichten van de kids te zien hadden ook zij last van het vroege op staan want ze zagen er nog erg slaperig uit.

    Ruim voor aanvang van de wedstrijd kwamen we aan bij Valken'68 om de 3e competitiewedstrijd te spelen. Maar de mannen kozen er toch voor om lekker te gaan ballen op het veld voor de kleedkamer met het heel toepasselijke nummer 13.

    Tijdens de warming-up kwam de tegenpartij het veld op, ik weet niet wat ze in Valkenburg te eten krijgen maar ik had het ook geloofd als er een aantal 2e jaars D-junior waren. De grootste speler van hun was zeker 1 kop groter dan de langste van ons team en zeker 2 koppen groter dan Thijs en Yari.

    De startopstelling van vandaag:
    Op doel: Nathan
    Verdediging: Thijs – Rick – Yari
    Middenveld: Dylan – Reinier
    Aanval: Artin – Finn
    1e wissel: Sven

    Nadat de scheidsrechter, zelfs deze was kleiner dan die speler van Valken, gefloten had voor het beginnen van de wedstrijd begonnen we heel erg sterk wat ook resulteerde in een snelle voorsprong door een doelpunt van Dylan.

    Na dit snelle doelpunt stopten we met het voetballen zoals de mannen zo goed kunnen. Regelmatig stonden er 4 aanvallers van ons voorin terwijl Valken aan het aanvallen was en ondanks ijzersterk verdedigen was het wederom een lucky shot die in ons doel verdween, 1 – 1.

    Natuurlijk is er nog tijd genoeg maar Valken kreeg nog een aantal kleine kansjes en het bleef wat slap.

    Het was dan ook een grote opluchting toen Finn een uitval van de keeper wist te onderscheppen en de bal via de binnenkant van de paal de bovenhoek in wist te schieten wat ons de 2 – 1 voorsprong opleverde.

    Inmiddels was ook onze bijna jarige job Sven in het veld gekomen en sinds vandaag noem ik hem de klutskoning. Elk duel dat hij aan ging met een tegenstander had hij mee in de kluts.

    Met doelpunten van Dylan, Sven, een tegendoelpunt en wederom Dylan werd de ruststand bereikt met een 5 – 2 voorsprong. Met deze stand ben je als trainer tevreden maar voetballend was het toch 1 van de mindere wedstrijden van de mannen en waar je ze voor waarschuwt zie je dan bij het 1e deel van de 2e helft gebeuren. Valken ging met veel mensen naar voren voetballen, wij met te veel mensen aanvallend waardoor Valken ons vast ging zetten en daardoor ook ontzettend veel kansen kreeg. Dat ze maar terug gekomen zijn tot 5 – 4 is iets waar je achteraf blij om kan zijn want we waren rijp voor de sloop.

    Het was dan ook een ontzettende opluchting toen Sven de 6 – 4 maakte, of dit voor of na de time-out was zou ik niet eens meer weten. In je fanatisme tijdens het coachen zijn er bepaalde momenten van een wedstrijd die later terugkomen. Nu snap ik dat ze in het betaald voetbal de aantekeningen maken en die hebben nog een herhaling beschikbaar.

    In ieder geval, of de time-out nu voor of na de 6 – 4 was doet er ook niet meer toe, het was het moment om de mannen scherp te krijgen en vooral om ze met plezier te laten voetballen. Stoppen met mopperen op elkaar maar voetballen met je hoofd, misschien niet de juiste woordkeuze maar de mannen snapten wat de bedoeling was.

    Vanaf dat moment een ander Kagia, duels werden er weer gewonnen, meeverdedigen ging beter maar het belangrijkste: er werd weer gevoetbald…

    Ik neem jullie dan ook mee naar het volgende doelpunt: op het middenveld krijgt Reinier de bal zijn kant op gespeeld, hij geeft deze met zijn links fantastisch naar de rechterkant mee in de loop van Sven, Sven neemt hem mee naar de achterlijn en legt de bal terug voor het doel waar Rick, bij de pass van Reinier stond hij nog centraal in de verdediging, de bal binnen schiet. De mensen die dit doelpunt gezien hebben weten dat dit doelpunt een hoogtepunt was.

    Het slotakkoord was voor onze klutskoning, bij een terugspeelbal van Valken was Sven heel erg oplettend en dacht de keeper de bal weg te schieten maar helaas voor hem stond Sven daar en verdween de bal het doel in, 8 – 4 Kagia.

    Vrijwel direct erna blies de scheidsrechter af en was het tijd voor penalty's. Met een bal waar ze bij ons met de JO8 voetballen die je ook nog eens 10 cm in kon drukken hebben de mannen een wedstrijd moeten voetballen. Ondanks dit een keer of wat aangegeven te hebben werd er niets mee gedaan. Ik ben ook niet iemand die snel zal klagen of mopperen ergens over want iedereen die vrijwillig iets staat te doen moet je waarderen maar met deze bal, een scheidsrechter die met zijn 14 jaar is het knap dat de mannen met deze overwinning van het veld zijn gegaan.

    Volgende week weer een thuiswedstrijd, om 9:00 uur tegen Quick Boys.

    Fijn weekend en tot woensdag!!!!

    Een trotse trainer